Gesprek 2 - Een gemeente van priesters

Jongeren willen ergens bij horen. Ze ontlenen hun identiteit aan de groepen waarvan ze deel uitmaken, bijvoorbeeld een bepaalde vriendengroep of een sportvereniging. En als er WK Voetbal is, zijn we allemaal des te meer ‘Hollanders’. Velen kleden zich in het oranje om te laten zien dat ze bij het Oranjelegioen horen. Ondertussen maakt iedereen deel uit van verschillende groepen tegelijkertijd. Je bent misschien Oranjefan, maar ook lid van een bepaalde familie, christen en homo. Van al deze groepen kun je als het ware een badge dragen. Spannende vraag is dan welke badge je het meest met ere draagt. Als het erop aankomt, bij welke groep wil je dan het liefst horen: bij de Oranjefans, de familie Jansen, de christenen of de homo’s? In het kader van dit programma moet gezegd worden dat voor een christen de ‘christelijke badge’ de belangrijkste is. Dat zegt het belangrijkste over je identiteit!

Het is natuurlijk de vraag of jongeren dat zo ervaren. Ook onder deelnemers van Focusgroepen zullen jongeren zijn die andere ‘badges’ belangrijker vinden – zo niet in theorie, dan mogelijk wél in de praktijk. Dat zal te maken hebben met de waardering ván en ervaring mét de eigen kerkelijke gemeente. Voelen ze daar enige trots en eigenheid bij of juist schaamte en ontevredenheid? Hoe dan ook, het is belangrijk om te benadrukken dat een christen in de eerste plaats bij Christus hoort en dáárom ook bij andere volgelingen van Hem. Christus is wie de gemeente één maakt. Dat is vooral een voorrecht. ‘U die voorheen geen volk was, maar nu Gods volk bent’ (2 Petr. 2:10). Over identiteit gesproken!

Een volgende vraag is of jongeren de noodzaak van de gemeente inzien. Erkennen en ervaren ze dat gelovigen met een doel aan elkaar zijn gegeven? Dat ze elkaar nodig hebben? Het is niet mogelijk om hierover in algemeenheden te spreken. Sommige jongeren zullen dat inderdaad zo zien en ervaren, maar andere niet. Als jongeren ontdekken dat hun identiteit in belangrijke mate bepaald wordt door het behoren tot de christelijke gemeente, is het mogelijk dat ze daarbij vooral denken aan bepaalde uiterlijkheden: ‘Bij ons mag je op zondag niet winkelen; bij ons wordt uit Weerklank gezongen’, enz. Er kan dan een mindshift nodig zijn om hen op het spoor te krijgen van: ‘Bij ons wordt Gods lof gezongen; bij ons staat een heilige levensstijl hoog aangeschreven.’

• Jongeren ontdekken dat als ze bij Jezus horen, dit het belangrijkste is wat over hun identiteit gezegd kan en moet worden.
• Daarmee committeren ze zich aan de gemeente, die een verzameling is van mensen ‘die voorheen geen volk was, naar nu Gods volk’ is.
• Ze beseffen wat het doel van de gemeente is: het zijn van een koninklijk priesterschap, een heilig volk.

Benodigdheden
– Voor elke tiener/jongere een werkboek en een pen.
– Je kunt er ook een soort nadere-kennismakingsspel van maken. In dat geval heb je voor iedereen de genoemde eigenschappen op een papier nodig.

Werkwijze (1)
– Laat iedereen voor zichzelf het lijstje invullen.
– Maak groepjes van ca. vijf personen. Zorg ervoor dat er bij elk groepje een leidinggevende zit.
– Vervolgens vertelt iedereen wat hij/zij heeft ingevuld. Geef de andere groepsleden steeds de gelegenheid om te reageren, bijvoorbeeld door vragen te stellen. Vragen die je zelf kunt stellen, zijn bijvoorbeeld: ‘Waarom is dit belangrijk voor je?’ En aan de andere groepsleden: ‘Hebben jullie iets nieuws gehoord over hem/haar?’
– Houd zelf bij hoe vaak een kenmerk genoemd wordt als belangrijk voor de identiteit. Wijs ten slotte op opvallende scores en stel daar vragen over, bijvoorbeeld: ‘Waarom heeft niemand gekozen voor de familie waartoe hij behoort?’ ‘Hoe belangrijk is in het algemeen het horen bij een bepaalde gemeente? Zegt dat iets over je identiteit? Wat?’ Trek de conclusie dat het sowieso tot je identiteit behoort dat je tot een christelijke gemeente behoort. Maar dat de één dat belangrijker vindt dan de ander.

Werkwijze (2)
– Je kunt de lijstjes ook op papier laten invullen. Doe het dan in de grote groep.
– Neem de lijstjes in en lees achtereenvolgens de vijf eigenschappen van de betreffende persoon voor, zonder de naam erbij te noemen. Laat iedereen raden welke naam bij welke beschrijving hoort. Als de betreffende persoon gekozen heeft voor de badge ‘lid van de familie…’, zeg dan alleen dat deze persoon voor dit kenmerk gekozen heeft, maar noem de familienaam niet.
– Laat iemand anders van de leiding ondertussen bijhouden hoe vaak elke eigenschap wordt benoemd. Voer aan de hand daarvan een gesprek zoals bij Werkwijze (1) staat aangegeven.