Gesprek 3: Over hoop!

Jongeren kunnen denken dat als hun christen-zijn hen minder populair maakt, dat er dan iets mis gaat. Er klopt iets niet, want christen-zijn zou prettig moeten zijn. Ook hierin kan een mindshift nodig zijn. In de eerste plaats dat lijden erbij hoort (daarover gaat het in het volgende gesprek), en in de tweede plaats dat het juist een gelegenheid is om verantwoording af te leggen van de hoop die in je is (daarover gaat het nu).

‘Hoop’ is een lastig woord om concreet te maken. Wat betekent het dat een christen hoop heeft? En nog moeilijker: hoe verwoord je ‘hoop’ tegenover iemand die zich totaal niet hopeloos voelt? Hoe getuig je daar dan van? Voor veel jongeren zal het begrip ‘hoop’ onduidelijk zijn. Sommigen zullen het misschien vergelijken met verwachting; maar er is één duidelijk verschil: bij verwachting weet je vaak wat er komt en bij hoop niet. Hoop kan wijzen op iets goeds of iets slechts: het is spannender, je weet niet wat er van terechtkomt, je geeft alleen aan wat je wens of diepe verlangen is: ik hoop (maar) dat… Hoop stelt mensen in staat om in de moeilijkste omstandigheden vol te houden (‘waar leven is, is hoop’, zegt het spreekwoord).

Veel jongeren denken bij het Bijbelse begrip hoop al snel aan de wederkomst en aan de hoop die Jezus brengt in dít leven en daarna. Het zal dus voor de meeste jongeren sterk gekoppeld zijn aan de wereld die nog zal komen. Weinig jongeren zullen het begrip hoop echter koppelen aan het leven hier en nu, aan het christen zijn in deze tijd en in deze cultuur. Maar dat is juist waar niet-christenen in deze tijd niet op zitten te wachten. Velen accepteren de gedachte van ‘dood is dood’ en hebben geen hoop op méér nodig!

Mogelijk denken jongeren bij ‘verantwoording afleggen’ vooral aan het gebruik van veel christelijke woorden. Nu zal verantwoording afleggen inderdaad met woorden gebeuren, maar het begint bij een ‘goede levenswandel in Christus’ die hoop laat zien! Het heeft dan te maken met volharding in moeilijke omstandigheden, ondanks alles een opgewekt gemoed houden. Dát zal mensen opvallen, zodanig dat ze verantwoording gaan vragen: hoe komt het dat je zo opgewekt, vriendelijk enz. blijft!

Het valt vaak niet mee om op de juiste manier verantwoording van je geloof af te leggen. Jongeren kunnen zich aangevallen voelen en zich daarom fel gaan verdedigen. Of ze voelen zich gedrongen om zelf in de aanval te gaan en – omgekeerd – de ander ter verantwoording te roepen. Hoe doe je het nu op de juiste manier? Dat is een vraag waarmee jongeren kunnen zitten.

Als het gaat om christen zijn met hoop vinden jongeren dit vaak moeilijk. Globaal kun je een aantal groepen jongeren omschrijven. Er zijn jongeren die…
… zich terugtrekken in hun eigen veilige omgeving en subgroep en dat wel best vinden;
… in de kerk en onder christenen laten zien en merken dat ze geloven, maar hier buiten de kerk en onder niet-christenen niets van laten zien (omdat ze bang zijn dat …);
… op een positieve manier proberen iets van de liefde en het volgen van Jezus uit te stralen aan de mensen om hen heen.

Met name de eerste twee groepen jongeren willen we door middel van dit programma aanspreken om met durf en hoop christen te zijn!

Met dit gesprek willen we jongeren leren wat een leven vanuit hoop betekent. Dat het niet ‘het product is van één of andere naar binnen gerichte spiritualiteit’, maar een leven, dat zich naar buiten richt en verankerd is buiten onszelf in Gods liefde en trouw aan deze wereld en aan mij persoonlijk. Dat betekent dat jongeren in alle situaties van hun dagelijkse leven eenvoudig maar zichtbaar christen mogen zijn. Om met de mogelijkheden die ze hebben, zichtbaar aanwezig zijn om Christus present te stellen.

• Jongeren ontdekken wat de hoop van een christen is, juist als de omstandigheden moeilijk zijn.
• Ze krijgen handvatten om op de juiste manier van die hoop verantwoording af te leggen, en oefenen daarmee.

1 Petrus 3:13-17
De lezers van de brief van Petrus waren bekeerde heidenen in Turkije die vol waren van Jezus, maar het heftig vonden om in de samenleving stand te houden. Niet raar, want als christen was je uitschot. Puur vanwege het feit dat je christen was, werd je opgepakt en gemarteld of geëxecuteerd. Jezus volgen betekende voor hen baanverlies, verstoten worden uit de samenleving, vervolging. Op allerlei gebieden was er tegenstand omdat ze geloofden in Jezus. Petrus probeert hen met zijn brief een hart onder de riem te steken, zo van houd vol, zorg dat je herkenbaar bent als christen, ook al betekent het dat je dan tegenstand ervaart. Niet opgeven! De vraag is dus: op welke manier roepen wij als christen in Nederland vragen op door ons anders-zijn? Hoe leven wij de hoop uit die Christus ons gegeven heeft? Het Bijbelgedeelte roept ons op om in alle situaties van het dagelijkse leven eenvoudig, maar zichtbaar christen te zijn. Om concreet een spoor van liefde en hoop achter te laten in de wereld om ons heen.

Ik, een christen met hoop?
Benodigdheden
– Voor elke tiener het werkboek en een pen.
Werkwijze
– Lees met elkaar het Bijbelgedeelte. Laat vervolgens iedere tiener voor zichzelf nadenken over deze tekst en één of meerdere van onderstaande reacties in de Bijbeltekst een plek geven.
– Ga daarna over het gedeelte in gesprek: welke reacties hebben ze gekozen en waarom?
– Maak daarna groepen en ga in gesprek over de vragen in het werkboekje:
– Rond af door kort stil te staan bij de betekenis van de woorden uit vers 15. Hiermee raak je de kern van dit programma en van wat christelijke hoop is.